چند کلاس مهم درباره آویشن شیرازی خشک وجود دارد مانند Thyme vulgaris که آویشن معمولی نیز نامیده می شود که از خانواده Lamiaceae است و بومی کشورهای مدیترانه ای در اروپا می باشد.
علاوه بر این، Thymus zygis subsp. gracilis در جنوب اسپانیا و شمال آفریقا رشد می کند، اگرچه عمدتاً در مناطق اسپانیایی مانند شرق اندلس، آلباسته و مورسیا وجود دارد و به طور گسترده به عنوان چاشنی استفاده می شود.
این گیاهی است چوبی با گل‌های صورتی معطر و برگ‌های سبز. این ادویه تجاری ترین در اسپانیا است، جایی که برای استخراج اسانس آن تقطیر می شود و همچنین از آن به عنوان “برگ آویشن” برای به دست آوردن افزودنی های طبیعی برای صنایع غذایی استفاده می شود.
به عنوان یک عامل طعم دهنده با طعم تند بسیار ارزشمند است و معمولاً به گوشت خرگوش، گراز و بره اضافه می شود. در طب سنتی از آویشن به عنوان آرام بخش، ضد نفخ، افزودنی برای حمام یا دم کرده برای درمان بیماری های پوستی استفاده می شده است.
از دیدگاه تجاری، اجزایی که بیشترین سود اقتصادی را دارند و کیفیت را به اسانس این گیاهان می‌دهند تیمول (1/68 درصد) و کارواکرول (10 درصد) هستند که اکثر و فعال‌ترین ترکیبات را تشکیل می‌دهند.با این حال، اسانس آویشن (EO) حاوی بیش از 60 ماده است که بیشتر آنها دارای اثرات مفید مهمی از جمله خواص ضد عفونی کننده، ضد عفونی کننده، آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و ضد سرطانی هستند.
آویشن حاوی فنل های مونوترپن از جمله کارواکرول، تیمول و پی سیمن و سایر مونوترپن ها مانند α-پینن، 1،8-سینئول، کافور، لینالول و بورنئول است.
با توجه به اینکه آویشن به دلیل فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی آن با هدف بهبود کیفیت غذا مورد مطالعه گسترده قرار گرفته است، هدف این مقاله بررسی خواص طبیعی نگهدارنده آویشن و مکانیسم های اثر آن در برابر اکسیداسیون لیپیدها و میکروارگانیسم ها می باشد. علاوه بر این، عواملی که با اشکال کاربرد و اثربخشی، تعاملات و اثرات هم افزایی آنها تداخل دارند، شرح داده شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.